Met een wijzigingsdecreet van 8 december 2017 (de zgn. ‘Codextrein’) werd in de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening een uitzondering voorzien op het bindend karakter van bepaalde verkavelingsvoorschriften. Voortaan zouden de voorschriften van verkavelingsvergunningen die ouder zijn dan 15 jaar op het ogenblik van de indiening van de vergunningsaanvraag niet meer bindend zijn, uitgezonderd de verkavelingsvoorschriften inzake wegenis en openbaar groen. Die wijziging kwam er omdat verouderde verkavelingsvoorschriften dikwijls een hinderpaal zijn om aan de betrokken kavels een modernere invulling te geven, waarbij bv. gestreefd kan worden naar een hoger ruimtelijk rendement. Door een verhoging van het ruimtelijk rendement in reeds verkavelde gebieden, zou de druk op de open ruimte verminderd kunnen worden, wat zou kunnen bijdragen aan de realisatie van de bouwshift.
Bij arrest van 29 juli 2020 (arrest nr. RvVb-A-1920-1064 – hier terug te vinden) stelde de Raad voor Vergunningsbetwistingen een prejudiciële vraag aan het Grondwettelijk Hof om de grondwettigheid van deze regeling te laten aftoetsen.
Verhelst Advocaten werd in de procedure bij het Grondwettelijk Hof aangesteld door de Vlaamse regering om de belangen van de Vlaamse regering te behartigen.
Met een arrest van 16 september 2021 beslist het Grondwettelijk Hof dat er geen sprake is van een ongrondwettigheid en dat de regeling in verband met de 15 jaar oude verkavelingen onverkort verder toegepast kan worden. Het Hof oordeelt met name dat er geen sprake is van een schending van het gelijkheidsbeginsel, noch van een schending van het zgn. standstill-principe uit art. 23 van de Grondwet. Vastgesteld wordt dat doelstellingen van algemeen belang aan de basis liggen van de regeling, nl. het maximaal opvangen van de woonbehoeftes in reeds aangesneden gebieden om zo de open ruimte te vrijwaren, terwijl voldoende garanties ingebouwd zijn om misbruiken te voorkomen.
U kan het arrest hier terugvinden.
